Het is een heel eenvoudig kaartspelletje. Je mag virussen spelen op cannabinoids en anandamides en andere virussen, maar niet op mensen en receptoren. Cannabinoids mag je op alles spelen. Mensen mag je spelen op cannabinoids, anandamides en andere mensen. Receptoren mag je overal op plaatsen, maar er mogen alleen maar cannabinoids op gespeeld worden. Anandamides kun je overal op spelen en ook alle andere kaarten kunnen er op gespeeld worden.
Ik heb twee potjes gespeeld. Eentje van ongeveer 15 minuten en een potje dat voor mijn gevoel wel een uur leek te duren, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn. Zo een potje gaat als volgt:
Eerste speler: “Hey, daar ligt een virus, wat mag ik nu spelen?”
Speler met de pech de handleiding in zijn hand te hebben: “Daar mag je geen mensen op spelen, maar wel cannabinoids, receptoren en natuurlijk anandamides.”
Volgende speler: “Wat mag ik ook alweer op een receptor spelen?”
Speler met de pech de handleiding in zijn hand te hebben: “Daar mag je alleen maar cannabinoids op spelen”
Volgende speler: “Ik heb nu twee Ron Germy virussen gespeeld, wat heeft dat voor effect?”
Speler met de pech de handleiding in zijn hand te hebben: “Dan moet de volgende speler drie kaarten pakken en zijn beurt overslaan”
De volgende speler pakt drie kaarten en dan zegt de speler met de pech de handleiding in zijn hand te hebben: “Oh, behalve als hij een cannabinoid heeft, dan kan hij die spelen om het effect ongedaan te maken.”
En zo gaat dat door. Na twintig minuten begin je wel al door te krijgen welke kaart op welke kaart gespeeld mag worden, maar dan zitten de speciale effecten van het spelen van dubbele kaarten nog niet in je hoofd.
