Ook deze week weer een coöperatief spel. Mensen die mijn spellen-voorkeuren wat beter kennen zullen misschien zeggen: nu pas? Omdat Arkham Horror een van mijn favorieten is (zo niet de favoriet) hadden sommigen deze bespreking misschien wel wat eerder verwacht. Arkham Horror is een coöperatief spel in de categorie “allen samen” tegen het spel/de boze.
Het is het jaar 1926, in Arkham (Massachusetts, USA) gebeuren steeds meer vreemde dingen. Er komen allerlei monsters de stad in via poorten naar andere werelden. Ondertussen is een “Oude” (Ancient One), die ergens ligt te sluimeren, langzaam wakker aan het worden. De spelers, een ongeregeld stelletje onderzoekers, moeten proberen de monsters te verslaan en de poorten naar de andere werelden te sluiten (en liefst te verzegelen). Als ze daar niet op tijd in slagen wordt de “Oude” wakker en kunnen de onderzoekers alleen maar hopen dat ze in de loop van het spel de juiste wapens hebben weten te verzamelen om de “Oude” te verslaan in een ultieme poging om de aarde te redden. Tot zover het verhaal…
… en daarna het spel, oftewel de uitvoering. Wat zit er in de doos, wat gebeurt er allemaal, wat zijn de extra’s?
In de doos (maatje Catan, hoog) zit een bord van 2*3 (2 dozen breed, 3 dozen lang) waarop een plattegrond van de stad Arkham. De diverse wijken en locaties (gebouwen) zijn onderling verbonden middels lijnen met pijlen. Naast de stad Arkham zijn ook 8 Andere Werelden weergegeven, waar de spelers in terechtkomen tijdens het spel.
Het spel kan gespeeld worden met maximaal 8 spelers, maar er zijn in totaal 16 karakters aanwezig in de doos. Je hebt dus keus om een beetje te varieren. Ook van de “Ouden” zijn er aardig wat: 8 stuks in totaal. Dat maakt dat je flink wat potjes kunt spelen voordat je weer een reeds gebruikte combo moet kiezen. Naast de “Ouden” zijn er in het spel ook tientallen kleinere monstertjes aanwezig, deze worden door kleine vierkante stukjes karton voorgesteld. En verder bevat de doos een grote hoeveelheid kaarten: diverse zaken die de karakters kunnen helpen (schiettuig, toverspreuken, unieke items, en nog wat andere categorieën). Ook is er een ruime hoeveelheid kaarten die de gebeurtenissen beschrijven die de karakters meemaken. Tel daarbij op de diverse marker/tokens, bijvoorbeeld voor geestelijke en lichamelijke gezondheid, geld, enzovoorts, en je komt op ruim 700 onderdelen.
Het spel wordt gespeeld in ronden van vijf fasen. De fasen worden per fase afgewerkt, elke speler krijgt in de eerste vier fasen zijn beurt. Eerst mag de speler de statistieken van zijn karakter een beetje aanpassen aan de veranderende omstandigheden. Wel opletten, want als je de ene eigenschap verbetert verslechter je degene die er een paar mee vormt!. Ook mag de speler gebruikte kaarten verversen. Daarna wordt door de spelers bewogen. In Arkham zelf wordt de maximale afstand bepaald door de snelheid van het karakter, een van de statistieken die in de voorgaande fase mocht worden aangepast. In de Andere Werelden wordt gewoon een enkele stap gezet: van de eerste helft naar de tweede helft, of van de tweede helft weer terug naar Arkham. Overigens moet iemand die door Arkham beweegt wel rekening houden met de monsters die daar rondlopen: als je een monster niet kunt ontwijken (ook daarvoor heb je een waarde) moet je er tegen vechten, en kun je niet meer beweegen.
Na de beweging heeft elk karakter een ontmoeting, in de derde fase in Arkham, in de vierde fase in de Andere Werelden, afhankelijk van waar een karakter zich bevindt. Soms is zo’n ontmoeting positief, maar vaak ook negatief. Na de ontmoetingen is de zgn. Mythos-fase, waarin de eerste speler (van die ronde) een Mythos-kaart moet nemen en de bijbehorende acties uitvoeren. Er gaat meestal een poort naar een andere wereld open, wat weer een monster in Arkham loslaat (en ook en passant de “Oude” weer wat wakkerder maakt). De monsters bewegen, en er gebeurt iets bijzonders. Dat kan bijvoorbeeld iets met het weer zijn (een semi-permanent effect), of iets in één van de andere categorieën. Het zwaarste van deze Mythos-kaarten zijn de zgn. Rumors, die blijven liggen totdat de spelers een bepaalde conditie op deze kaart hebben vervuld. Dan krijgen ze een bonus. Slagen ze er niet op tijd in om deze bonus-conditie te vervullen, dan komt er een moment waarop de malus-conditie bereikt wordt. (Bijvoorbeeld: er worden regelmatig monsters op de kaart gelegd; de malus-conditie treedt op bij een bepaald aantal monsters.) Het bereiken van de malus-conditie heeft een negatief effect op het spel, vaak permanent. Als speler wordt je niet vrolijk als een Rumor word getrokken, en nog minder als de malus-conditie bereikt wordt.
Na de Mythos-kaart is de volgende speler eerste speler, en worden weer alle vijf de fasen doorlopen.
Het spel kan eindigen met een overwinning voor de spelers, bijvoorbeeld doordat ze voldoende poorten naar Andere Werelden sluiten (of verzegelen). Het kan ook gebeuren dat de “Oude” wakker wordt, en dan moeten de karakters gezamenlijk aantreden tegen de “Oude”. Tenminste… de karakters die nog in leven zijn… Dat laatste gevecht tegen de “Oude” is een laatste poging om de wereld te redden.Als dat mislukt heeft het collectief verloren, en is de aarde er geweest. En dan is het tijd voor een volgende poging, in de hoop dat het dan wel gaat lukken.
Als ik het zo even kort omschrijf laat ik natuurlijk diverse details weg; het regelboek is vierkant en past net in de doos; het is 24 bladzijden groot. En dat zijn veel regels om te onthouden als je het spel net leert kennen! Als je het wilt spelen is het echt aan te raden om het boekwerk eerst goed te lezen en je met de onderdelen vertrouwd te maken. En na het eerste spel lees je het nog een keer, omdat je een grote kans hebt dat je iets vergeten was of verkeerd hebt gespeeld.
En als je het spel een paar keer gespeeld hebt en denkt: hee, leuk maar ik ken het nu wel een beetje? Dan koop je er een van de uitbreidingen bij, dan wordt er weer iets een beetje omgegooid. Het spel is in 2005 uitgekomen, en er zijn tot nu toe twee grote uitbreidingen uitgekomen (een doos met dezelfde maat als het basisspel), met een 2*1 bord, nieuwe karakters en “Ouden”, en nieuwe regels. Een derde grote doos is al aangekondigd voor mei aanstaande. Daarnaast zijn er drie kleine uitbreidingen verschenen, met kaarten en eventueel een klein beetje karton. Die uitbreidingen zijn er niet voor niets: het spel verkoopt goed, en de uitbreidingen ook. Op bovenstaande foto is het bord van de tweede druk te zien, de eerste druk had een donkerdere plattegrond. Er is een levendige discussie op het forum van de producent, er zijn veel zaken te vinden op internet, en mensen maken hun eigen materiaal. Stof genoeg denk ik voor een extra artikeltje, over een maandje of wat…
Links
- Website van Fantasy Flight Games: Arkham Horror
- Arkham Horror
- Arkham Horror Wiki
- Recensie op RPGnet
- Coöperatieve spellen (1) (introductie)
- Coöperatieve spellen (2) (lijst)
- Drie uitbreidinkjes: Curse of the Dark Pharaoh, The King in Yellow, The Black Goat of the Woods
Eén gedachte over “Arkham Horror”
Reacties zijn gesloten.