Bordspelvereniging Veldhoven
Afgelopen zondag was ik bij Roll the Dice vanwege het Catan-tournooi. Omdat er geen 10-persoons Catan werd gespeeld heb ik met een drietal anderen een ander, nieuw spel gespeeld: Ghost Stories. Dit is een coöperatief spel, waarbij de spelers gezamenlijk de wereld moeten redden van een boosaardig wezen, dat overigens ook nog eens wordt bijgestaan door allerlei “minder erge” monsters (geesten). Dat gegeven is ondertussen eigenlijk wel bekend… Maar hoe is de uitwerking?
The Mississippi Queen is een platbodemschip dat op de Mississippi vaart om passagiers van A naar B te brengen. Deze boot is in een wedstrijd terechtgekomen met enkele andere boten die op deze zelfde rivier heen en weer varen. De vraag is: weet de kapitein van deze boot zijn concurrenten te slim af te zijn?
Drie tot vijf spelers kunnen hun schip over de rivier verplaatsen om passagiers op te pikken. Maar: de loop van de rivier is grillig, en de kapiteins moeten zo economisch mogelijk met hun kolenvoorraad omgaan om de race te kunnen winnen.
Een vorige keer schreef ik een algemeen stukje over coöperatieve spellen. Vandaag wil ik een van deze spellen bespreken. Het is niet alleen het eerste spel in deze serie, het is ook het eerste coöperatieve spel dat ik zelf aan mijn collectie toevoegde. In Essen op de beurs was er nog iemand die een poging om het spel te leren maar opgaf, onder het slaken van een kreet als “Hier heeft iemand te veel geprobeerd het boek te volgen” (maar dan in het duits…). Vervolgens kwam ik enkele weken later op het Spellenspektakel op een ietwat bijzondere manier in het bezit van dit spel. En toen was het: lezen, spelen, nog eens herlezen, nog een keer spelen, weer lezen…
Recensie
Een onheilspellend harmonica deuntje klinkt. Knarsend langzaam gaat de deur open. Een rijzige blonde gestalte in een lange jas staat in de deuropening. Drie mannen in de bedompte schemerduistere ruimte hebben hem verwacht. “You arranged a table for me?” Sardonisch lachend antwoord de leider van de drie “It looks we shy one table”. “No”, schudt de mysterieuze man “You’ve got two too many.”. Het grijnzen gaat over in een angstaanjagende stilte. In een flits klinken drie schoten en de mannen liggen op de grond. Het had zomaar een scène in een spaghetti western kunnen zijn. Maar voor wie aan het einde van de speeldag met behoud van lijf en leden naar huis wilt gaan, kan beter Legends of the Old West – een product van Warhammer Historical – spelen. Deze kwam ter tafel op de tweede bijeenkomst van Militia Brabantia bij GameForce.
Tijdens de beurs in Essen (Spiel 2008) was er ook een gloednieuwe variant van Catan te koop: de Deutschland Edition. Dit is een bijzondere versie, die is uitgebracht vanwege het 60-jarig bestaan van de Duitse Bondsrepubliek. Ik heb deze gekocht, en heb onlangs ook een mogelijkheid gehad om deze te spelen. Wat is er Catan aan, wat is er nieuw/anders t.o.v. het gewone en alom bekende spel?
Bekend zijn natuurlijk de zeshoeken met getallen, grondstoffenkaarten, wegen bouwen en dorpen (sorry: raadhuizen), ontwikkelingskaarten en bijzondere overwinningspunten. Ook het werpen van twee dobbelstenen om te bepalen welke velden grondstoffen opleveren is natuurlijk bekend.
Verschillen zijn er ook. Ten eerste natuurlijk: er zijn geen losse tegels maar een vast bord in de vorm van (het huidige) Duitsland. Op deze kaart zijn diverse steden aangegeven, de overige kruispunten en de daartussengelegen wegen. Midden in de zeshoeken zijn de getallen in cirkels opgenomen. Mooi: de cirkels hebben de kleur die hoort bij het terreintype en dus bij de grondstofkaart die je er kunt krijgen. Opvallend is dat er twaalf steden uitgebreider zijn aangegeven met het bovenaanzicht van een van de twaalf miniaturen (monumenten) die bij het spel zitten. De spelers kunnen deze miniaturen “bouwen” en krijgen daar dan een overwinningspunt voor. De miniatuur wordt bij dit bouwen verhuisd van zijn plaats aan de rand van het bord naar de echte locatie van de betreffende stad binnen Duitsland. De speler plaatst een van zijn raadhuizen op de vrijgekomen plaats van het miniatuur, om aan te geven dat daar één punt is verdiend. Naast dit punt krijgt de speler nog een tweede beloning in de vorm van grondstoffen, ontwikkeling of een straat. Let op: een gebouwd miniatuur is een neutraal gebouw!
Een tweede verschil is dat er alleen wegen en raadhuizen (dorpen) zijn, geen steden. Ook is de afstandsregel bij dit spel niet van toepassing. Maar: raadshuizen mogen alleen op de aangegeven steden worden gebouwd (dat deden we de afgelopen keer dus fout! zie ook de detail-foto).
Alles bij elkaar veel bekends, maar voldoende nieuws om het weer verfrissend te vinden om dit nieuwe spel te spelen. Wel opletten op de verschillen dus!